ਬੇਤਾਲ ਨੇ ਵਿਕਰਮਾਦਿੱਤਯ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਚਿੱਤਰਕੂਟ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਉਗਰਸੇਨ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ। ਉਸ ਕੋਲ ਇੱਕ ਚਤੁਰ ਕਾਂਆ ਸੀ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਕਾਂਆ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ, "ਮਿੱਤਰ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਢੁੱਕਵੀਂ ਰਾਣੀ ਕੌਣ ਹੋਵੇਗੀ?" ਕਾਂਆ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਵੈਸ਼ਾਲੀ ਦੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ, ਮਾਧਵੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਢੁੱਕਵੀਂ ਰਾਣੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਹ ਉੱਥੋਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਹੈ।" ਰਾਜੇ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਵੈਸ਼ਾਲੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਭੇਜਿਆ, ਜਿਸਨੂੰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਧੂਮਧਾਮ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਸੁਖ-ਸਾਂਦ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ।
ਜਿਵੇਂ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਕਾਂਆ ਸੀ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਧਵੀ ਕੋਲ ਵੀ ਇੱਕ ਮੈਨਾ ਸੀ। ਮਾਧਵੀ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਵੀ ਚਿੱਤਰਕੂਟ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਧੀਰੇ-ਧੀਰੇ ਕਾਂਆ ਅਤੇ ਮੈਨਾ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਹੋ ਗਈ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਨੇ ਕਾਂਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ। ਮੈਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਧਨੀ ਵਪਾਰੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਬੇਟੀ ਚੰਚਲ ਸੀ। ਚੰਚਲ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਮਝਦਾਰ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਇਹ ਸੁਭਾਅ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਉਸ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇਹ ਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਵਰ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ।
ਚੰਚਲ ਦਾ ਪਤੀ ਇੱਕ ਵਪਾਰੀ ਸੀ। ਵਪਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬਾਹਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਚੰਚਲ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹਾਲਾਤ ਜਾਣਨ ਲਈ ਇੱਕ ਦੂਤ ਭੇਜਿਆ। ਜਦੋਂ ਦੂਤ ਚੰਚਲ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਤਾਂ ਚੰਚਲ ਦਾ ਪਤੀ ਕੰਮ 'ਤੇ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਚੰਚਲ ਨੇ ਦੂਤ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦਿੱਤਾ। ਦੂਤ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਵਧਦਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਇਸ ਕਾਰਨ ਦੂਤ ਚੰਚਲ ਦੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਇਰਸ਼ਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਚੰਚਲ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਇਸ ਸਭ ਦਾ ਪਤਾ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਨਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ।
ਚੰਚਲ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਲਈ ਸ਼ਰਬਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਹਿਰ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਸ਼ਰਬਤ ਪੀ ਲਿਆ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਚੰਚਲ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮ੍ਰਿਤ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਲੁਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ। ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਚੰਚਲ ਨੇ ਚੀਕਿਆ, "ਮਦਦ!" ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇ ਲੋਕ ਸ਼ੋਰ ਸੁਣ ਕੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮ੍ਰਿਤ ਦੂਤ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ। ਚੰਚਲ ਦੇ ਪਤੀ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਰਾਜੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ। ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਕਤਲ ਦੇ ਲਈ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੀ ਮਿਲਦੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਚੰਚਲ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ 'ਤੇ ਲੈ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਚੋਰ ਉੱਥੇ ਆਇਆ ਅਤੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮਹਾਰਾਜ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਚੋਰ ਹਾਂ। ਜਿਸ ਰਾਤ ਕਤਲ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਚੋਰੀ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਇਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਸ਼ਰਬਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਹਿਰ ਮਿਲਾ ਕੇ ਇਸਨੂੰ ਪਿਲਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਤੁਰੰਤ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ।"
ਰਾਜੇ ਨੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਪਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਚੰਚਲ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਬੇਤਾਲ ਨੇ ਇੱਕ ਪਲ ਰੁਕ ਕੇ ਰਾਜੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ, "ਰਾਜਨ! ਤੁਹਾਡੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਦੁਰਭਾਗਤਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਕਿਸ 'ਤੇ ਹੈ?" ਵਿਕਰਮਾਦਿੱਤਯ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਚੰਚਲ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹੀ ਇਸ ਦੁਰਭਾਗਤਾ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੰਚਲ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਚੰਚਲ ਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਕੇਲੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ ਸੀ।" ਰਾਜੇ ਦੇ ਸੱਚੇ ਬੋਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬੇਤਾਲ ਮੁਸਕਰਾਇਆ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, "ਠੀਕ ਹੈ, ਮੈਂ ਫਿਰ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ।" ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਉਹ ਉਡ ਕੇ ਪੀਪਲ ਦੇ ਦਰਖਤ 'ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ।
