பேதாள் மரத்தின் கிளையில் மகிழ்ச்சியுடன் தொங்கிக் கொண்டிருந்தார். அப்போது, விக்கிரமாதித்தன் அங்கே சென்று, மரத்திலிருந்து பேதாளை இறக்கி, தனது தோளில் போட்டுச் சென்றான். வழியில், பேதாள் தனது கதையைச் சொல்லத் தொடங்கினான். மனிதர்கள் மத்தியில் தன்னுடைய தைரியத்திற்கும் புத்திசாலித்தனத்திற்கும் அறியப்பட்ட ஒரு மன்னராக, தேவமாலிய்யன் இருந்தார். அவருக்கு மூன்று மனைவியர் இருந்தார்கள், அவர்களிடம் மன்னர் பெரும் அன்பு கொண்டிருந்தார். அந்த இளவரசிகளுக்கு ஒரு சிறப்பு அம்சம் இருந்தது. ஒரு நாள், மன்னர் தனது மூத்த மனைவி சுபலக்ஷ்மியுடன் தோட்டத்தில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். அப்போது, மரத்தில் இருந்து ஒரு மென்மையான இளஞ்சிவப்பு மலர் தவழ்ந்து, இளவரசியின் கைகளைத் தொட்டு விழுந்தது. இளவரசி கத்தினார், மயங்கி விழுந்தார். இளவரசி மிகவும் மென்மையானவர், அந்த மலர் அவளுடைய கைகளை காயப்படுத்தியது. மன்னர் உடனடியாக நகரின் நல்ல மருத்துவர்களை அழைத்தார்.
இளவரசியின் சிகிச்சை தொடங்கியது, மருத்துவர்கள் இளவரசிக்கு சில நாட்கள் ஓய்வெடுக்கச் சொன்னார்கள். அந்த இரவில், மன்னர் தனது இரண்டாவது மனைவியுடன் அரண்மனை மாடியில் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தார். அழகிய நிலவு இரவு இருந்தது. குளிர்ந்த காற்று, தோட்டத்தில் இருந்த மலர்களின் நறுமணத்துடன் வந்தது. சூழ்நிலை மிகவும் கவர்ச்சிகரமாக இருந்தது. அப்போது, சந்திராவதி, “இந்த நிலவொளி எனக்குத் தாங்க முடியவில்லை. இது என்னை எரிக்கிறது” என்று கத்தினாள். கவலைப்பட்ட மன்னர் உடனே எழுந்து, அனைத்து திரைகளையும் கலைத்தார், அந்த நிலவு ஒளி உள்ளே நுழையாமல் தடுத்தார். மருத்துவர்கள் அழைக்கப்பட்டார்கள். அவர்கள் அவளுடைய உடல் முழுவதும் சந்தன எண்ணெய் தடவி, ஓய்வெடுக்கச் சொன்னார்கள். ஒரு நாள், மன்னர் தனது மூன்றாவது மனைவி மிருணாலினியைச் சந்திக்க விரும்பினார். மிருணாலினி மூன்று பேரிலும் மிகவும் அழகானவர். மன்னரின் அழைப்பின் பேரில் மன்னரின் அறைக்குச் சென்ற அவர், திடீரென கத்தி, மயங்கி விழுந்தார். உடனே மருத்துவர்கள் அழைக்கப்பட்டார்கள். அவர்கள் அவளுடைய இரண்டு கைகளிலும் புண் பட்டிருப்பதை கண்டார்கள். விழிப்புக்கு வந்த இளவரசி, சமையலறையிலிருந்து வரும் அரிசி அரைக்கும் சத்தத்தைச் சென்றபோது கேட்டதாகக் கூறினார். அந்த சத்தம் தாங்க முடியாததாக இருந்தது.
பேதாள் கேட்டான், “மன்னரே, இப்போது, மூன்று இளவரசிகளில் எது மிகவும் உணர்ச்சிவசமானவர்?” விக்கிரமாதித்தன் மெதுவாக கூறினான், “மூன்று பேரும் மென்மையானவர்கள், ஆனால் மிருணாலினி அரிசி அரைக்கும் சத்தத்தால் மட்டும் பாதிக்கப்பட்டார். எனவே, அவர்தான் மிகவும் உணர்ச்சிவசமானவர்.” “நீங்கள் சரியாகச் சொன்னீர்கள் மன்னரே” என்று கூறி, பேதாள் பறந்து மரத்திற்குத் திரும்பினான்.
